Słowo Arcybiskupa Katowickiego na rozpoczęcie dnia modlitw o uświęcenie duchowieństwa; Katedra – 2013.09.07
Drodzy bracia, bogaci łaską sakramentalnego kapłaństwa!
Biskupi, Prezbiterzy, Diakoni! Drodzy Alumni!
W imię Trójcy Przenajświętszej, witam was w Matce kościołów naszej archidiecezji, w katedrze, w Roku Wiary. Przybywamy tu z radością, wszak w tej sakralnej przestrzeni zrodziło się nasze kapłaństwo – a słowa adssum i promitto – jeszcze do końca nie wybrzmiały.
Witam serdecznie, w imieniu nas wszystkich, naszych gości z Watykanu – księdza arcybiskupa Piero Marini, wieloletniego ceremoniarza papieża Jana Pawła II i wiarygodnego świadka jego świętości. Witając dziękuję za dar obecności i posługę wobec prezbiterium Kościoła katowickiego.
Desidero dare un cordiale benvenuto all’Arcivescovo Piero Marini, che per tanti anni è stato Maestro delle Celebrazioni Liturgiche di Giovanni Paolo II e testimone oculare della sua santità. Eccellenza, grazie per la sua presenza e per il suo servizio nei confronti dei presbiteri dell’Arcidiocesi di Katowice.
Z nie mniejszą radością witam księdza arcybiskupa nominata Konrada Krajewskiego, mianowanego w sierpniu papieskim jałmużnikiem. Zadania powierzone Księdzu Arcybiskupowi przez papieża Franciszka przypominają nam, że Kościół powinien być Kościołem ubogim i dla ubogich, w którym czytelna i jednoznaczna jest preferencyjna opcja na rzecz ubogich.
1. W Roku Wiary – przypatrujemy się świadkom wiary. Są to święci i błogosławieni oraz kandydaci na ołtarze, a wśród nich bł. Jan Paweł II i sługa Boży kardynał August Hlond. W tym roku wspominamy 30. rocznicę wizyty ojca świętego Jana Pawła II w Katowicach i jego nauczanie na katowickim lotnisku Muchowiec oraz krótki pobyt w tej katedrze, gdzie spotkał się z inwalidami pracy.
Zgodnie z decyzją sejmiku województwa śląskiego trwa rok pamięci o pierwszym biskupie śląskim, potem Prymasie Polski, dziś słudze Bożym kard. Auguście Hlondzie. Jeszcze jako administrator apostolski napisał na rozpoczęcie Wielkiego Postu 1924 r. list pasterski „O życie katolickie na Śląsku”. Znajdujemy w nim i takie słowa:
„...wiosnę religijną spraszam od Boga na kraj i na lud nasz. Do tego odrodzenia duszy Śląskiej wzywam was wszystkich... Odrodzi się rodzina, jeżeli odrodzą się jej członkowie. Odrodzi się gmina, jeżeli się odrodzą jej mieszkańcy. Odrodzi się parafia, jeżeli się w niej odrodzą wierni. Odrodzi się huta i kopalnia, jeżeli się odrodzą zajęci w niej ludzie. Odrodzi się Śląsk, jeżeli w Chrystusie odrodzą się Ślązacy. Tak wszyscy do tego odrodzenia przyczynić się musimy. Każdy niech się odrodzi w swej duszy. Każdy niech się odrodzi w swym praktycznym życiu prywatnym i publicznym. I co więcej, każdy niech się stanie tego odrodzenia apostołem...To apostolstwo chciałbym wam gorąco polecić.”
2. Gromadzimy się w trakcie trwania II Synodu naszego lokalnego Kościoła, który ma być czasem odrodzenia.. Synod to „spraszanie od Boga religijnej wiosny”, to wspólne słuchanie Ducha Świętego i siebie nawzajem, a postawy słuchania nigdy dość... Wiem, że wielu z was – chociaż decyzja została podjęta po wysłuchaniu opinii Rady Kapłańskiej – sceptycznie odnosi się do idei synodu. Tym bardziej dziękuję za wysiłek i czas dotychczas poświęcony synodalnym sprawom – poprzez osobistą modlitwę i jej animowanie we wspólnotach, poprzez pracę w komisjach lub z zespołami synodalnymi oraz za odpowiedzi udzielone na pytania synodalnych komisji. Przepraszam też – także w imieniu Sekretariatu Synodu – za wszystkie niedogodności i błędy, których niestety nie udało się uniknąć.
Jestem przekonany, że Synod jest szansą nie tylko na odnowienie lokalnego prawodawstwa, ale na prawdziwe przeżycie tego, że wszyscy – świeccy, diakoni, prezbiterzy, biskup – jesteśmy Ciałem Chrystusa i Jego członkami i dlatego musimy się odpowiedzialnie troszczyć jedni o drugich, tym bardziej, że słabi jesteśmy... Mam nadzieję, że uda nam się tę szansę wykorzystać; i wiem, że na Bożą stronę szalę przeważy nie nasze działanie, tylko modlitwa i cierpienie...