Drodzy Diecezjanie!

Kiedy przed pięcioma laty papież Benedykt XVI powierzył mi troskę o Kościół katowicki, podjąłem to wezwanie w myśl hasła mojej pasterskiej posługi – „W Duchu Świętym”. Jedną z pierwszych inspiracji Ducha Świętego, o czym jestem głęboko przekonany, było wewnętrzne przynaglenie: trzeba zwołać II Synod Archidiecezji Katowickiej jako narzędzie pomocne w pełnieniu tria munera pasterskiego posługiwania, a więc potrzebne w działaniu prorockim, kapłańskim i pasterskim.

Dziś, w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata roku 2016, II Synod Kościoła katowickiego dobiegł końca. Minęły trzy lata modlitwy i synodalnej pracy: od etapu przygotowań do okresu intensywnych działań w czasie sesji plenarnych, pracy zawsze otoczonej modlitwą wielu – zarówno uczestniczących w Synodzie, jak i jego sympatyków oraz osób życia konsekrowanego, a zwłaszcza sióstr karmelitanek z zaprzyjaźnionych z archidiecezją karmeli, zaproszonych do wspierania synodalnego dzieła.

W przygotowaniach do sesji plenarnych II Synodu znaczącą rolę odegrały nowo wybrane parafialne rady duszpasterskie – przekształcone w parafialne zespoły synodalne. Wspólnie z nimi słuchaliśmy tego, co „Duch mówi Kościołowi”, czego Duch oczekuje od Kościoła tu i teraz, w tym momencie historii zbawienia, czego oczekuje od tej konkretnej wspólnoty Kościoła, którą tworzymy jako archidiecezja katowicka.

Już I sesja plenarna II Synodu stała się doświadczeniem powiewu Ducha Świętego. W synodalnej auli doświadczyliśmy synodalności, to jest umiejętności mówienia i słuchania w Kościele. Mówienia o nim z troską i miłością, słuchania z uwagą i cierpliwością. Synod przypomniał nam między innymi fundamentalne idee Soboru Watykańskiego II: przede wszystkim rozumienie Kościoła jako communio – wspólnoty z Bogiem i bliźnimi, budowanej przez każdego ochrzczonego w wolności dziecka Bożego i w odpowiedzialności za powierzoną nam Dobrą Nowinę.

Z sercem pełnym wdzięczności chciałbym wraz z wami podziękować Panu, który towarzyszył nam w synodalnej pracy i prowadził nas światłem Ducha Świętego! W duchu synodalności przeżyliśmy naprawdę doświadczenie „synodu”, drogi solidarnej, wspólnego pielgrzymowania.

Zauważyliśmy znaczenie parafii jako wspólnoty, gdzie w jeszcze większym stopniu powinno dochodzić do doświadczenia Boga w sakramentach Kościoła. W parafialnej świątyni jest chrzcielnica, pierwsza Brama Miłosierdzia, która każdemu ochrzczonemu przypomina o jego godności. Świątynia ta jest też uprzywilejowanym miejscem przyjmowania innych sakramentów, doświadczania działania Jezusa Chrystusa – szczególnie poprzez niedzielne uobecnianie wydarzenia wieczernika: Eucharystii.

Bogactwo Kościoła ujawnia się przez różne dary i charyzmaty udzielane przez Ducha Świętego. Wspólnota parafialna, która doświadczyła mocy żyjącego Pana, staje się dzięki tym darom i charyzmatom gotowa i zdolna do podejmowania działań ewangelizacyjnych, duszpasterskich, społecznych, kulturalnych i charytatywnych – wszak umywanie nóg to również gest Chrystusa, który mamy naśladować! Różnorodność darów i posług znajduje swoje harmonijne miejsce w parafii rozumianej jako wspólnota wspólnot – konkretnej realizacji idei communio. Urzeczywistnienie tego ideału będzie w dużej mierze zależało od świadomości daru i łaski, od świadomości chrztu i bierzmowania, które prowadzą przez parafialny wieczernik do świadectwa słowa i czynu.

W nich obu, w słowie i w czynie, wyraża się odpowiedzialność w Kościele i za Kościół, choć bardziej wyraża się ona w działaniu niż w mówieniu – to również synodalne spostrzeżenie. Działanie w Kościele powinno mieć przede wszystkim formę troski o osobistą więź z Bogiem Ojcem przez Jezusa w Duchu Świętym i już w niej, w owej trosce, ujawnia się odpowiedzialność za Kościół – posłany, aby wszystkim głosił Dobrą Nowinę!

W ciągu czterech lat trwania II Synodu Archidiecezji Katowickiej zebraliśmy w dokumenty synodalne to, co Duch mówi naszemu lokalnemu Kościołowi. Teraz, tak jak wszyscy ponosimy odpowiedzialność za Kościół, tak też wszyscy powinniśmy się włączyć w realizację synodalnych zaleceń! II Synod wskazał liczne wyzwania i zadania, które będą mogły być podjęte i zrealizowane, jeśli znajdzie się rzesza zaangażowanych wiernych świeckich, którzy włączą się – wraz z duchowieństwem – w budowanie Kościoła także przez konsekwentne wykonywanie synodalnych uchwał! Mam nadzieję, że ich realizacja będzie przemieniać nasz Kościół lokalny w taki sposób, by bardziej czytelnie objawiał to, czym jest ze swej natury, czyli braterską wspólnotę wierzących, w której każdy ma swoje miejsce i powołanie, obowiązki i prawa, a która istnieje w jednym tylko celu: „aby wszystko rosło ku temu, który jest Głową – ku Chrystusowi” (Ef 4,15).

W realizację synodalnych wskazań – budując na dokonaniach I Synodu Diecezji Katowickiej, który był wyrazem recepcji Soboru Watykańskiego II – trzeba będzie włączyć aktualne charyzmaty i dary łaski, w postawie posłuszeństwa odnowić gorliwość wobec otrzymanych już obowiązków i zadań. Duszpasterstwo, wyraźnie zorientowane na realizację właściwego celu Kościoła, będzie wymagało chrześcijańskiej dojrzałości, głoszenia kerygmatu i mistagogicznego inicjowania osobistej więzi z Bogiem w modlitwie, słowie Bożym, sakramentach i braterskiej wspólnocie.

Kiedy Kościół w różnorodności powołań i charyzmatów wyraża się ostatecznie w jedności, nie może się mylić! To jest piękno i siła sensus fidei, tego nadprzyrodzonego zmysłu wiary, który jest dany Kościołowi przez Ducha Świętego, abyśmy razem mogli doświadczyć mocy Ewangelii, nauczyć się jak naśladować Jezusa – także na drodze krzyża – oraz jak głosić Dobrą Nowinę tym, którzy jeszcze Chrystusa nie poznali lub się od Niego oddalili.

 

Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!

 

Wszyscy bez wyjątku jesteście wezwani do realizowania uchwał II Synodu. Serdecznie was proszę o zaangażowanie i pomoc. Słowo „pomoc” jest też kluczem dla zrozumienia tego, co przez ostatnie lata i miesiące działo się w naszym lokalnym Kościele. Kapłani, osoby życia konsekrowanego, wierni świeccy pomagali biskupowi. Spisana forma tej pomocy to przyjęte przez zgromadzenie synodalne w czasie sesji plenarnych projekty poszczególnych komisji, efekt wielu dyskusji i konsultacji. Stały się one podstawą do ujęcia naszego partykularnego prawa w normy, które jako biskup Kościoła katowickiego, po ostatecznej ich akceptacji, w imię Boże podpisałem w katowickiej katedrze w uroczystość Chrystusa Króla 20 listopada 2016 roku.

Z ogromną wdzięcznością wspominam tych, którzy byli cichymi pracownikami II Synodu, a którzy tworzyli zespoły i komisje Synodu, w tym Komisję Główną, która obradowała aż trzydzieści cztery razy, konsultorów, wolontariuszy oraz sekretarza i jego współpracownice z synodalnego sekretariatu. Bez cierpliwej, rzetelnej i bezinteresownej pracy wielkiej rzeszy ludzi pomyślne przeprowadzenie Synodu nie byłoby możliwe.

Przez nadchodzące dziewięć lat będziemy systematycznie powracać do uchwał II Synodu, bo to ich realizacja stanie się najlepszym przygotowaniem do jubileuszu stulecia powołania i istnienia Kościoła katowickiego. Jak pisze Święty Paweł, sam Chrystus – Głowa Kościoła chce go mieć jako „chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany” (Ef 5,27) i do tego biblijnego ideału Kościoła, który ma być Chrystusowy i przez to wiarygodny, trzeba nam dążyć.

Każdy Synod wraz ze swoim dorobkiem jest ze swej natury procesem, dziełem „w drodze”, bo dokonuje się w Kościele, który pielgrzymując przez dzieje, stara się odczytywać zmieniające się historyczne okoliczności w świetle wiary. W ten sposób stawać się one mogą „znakami czasu” – sygnałami, dzięki którym lepiej rozumiemy, dokąd mamy iść. Ufam, że przez to, co udało nam się dostrzec w czasie II Synodu Archidiecezji Katowickiej, Chrystus poprowadzi nasz lokalny Kościół w mocy Ducha Świętego właściwą drogą ku przyszłości, której kresem jest Dom Ojca. Z wiarą wyruszmy zatem na pielgrzymi szlak budowania Kościoła – wspólnoty!

Wszystkim, którzy stanowią Kościół na Górnym Śląsku, wszystkim ludziom dobrej woli z serca błogosławię!

+ Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita Katowicki

Katowice, dnia 20 listopada 2016 roku

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

VAI – 7739/16

Dekret zatwierdzający i promulgujący Statuty II Synodu Archidiecezji Katowickiej

 

Na większą chwałę Boga Trójjedynego oraz dla dobra wiernych Kościoła katowickiego, na mocy kan. 466 Kodeksu prawa kanonicznego, zatwierdzam Statuty II Synodu Archidiecezji Katowickiej, na które składają się synodalne Uchwały oraz zbiór aktów wykonawczych (Suplement do rocznika 2016 „Wiadomości Archidiecezjalnych”).

Statuty promulguję jako prawo partykularne Archidiecezji Katowickiej. Obowiązywać ono będzie od 1 stycznia 2017 roku.

+ Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita Katowicki

Ks. Jan Smolec

Kanclerz Kurii Metropolitalnej

Katowice, dnia 20 listopada 2016 roku

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

VAI - 7740/16

VAI - 6/4/4/16