W homilii odniósł się do patrona ich rocznika, św. Franciszka i zachęcał do działania na rzecz wspólnego domu – Ziemi.
– Wasze święcenia przypadają w wigilię niedzieli Dobrego Pasterza. To Dobry Pasterz was powołał. Wy usłyszeliście Jego głos: „Pójdź za mną” i poszliście za Nim. Konsekwentnie trwając i wykorzystując lata formacji w seminarium duchownym, jak i czas studiów na Wydziale Teologicznym… Dziś apostolskim gestem przez nałożenie rąk i wezwanie Ducha Świętego ustanowię was duszpasterzami Kościoła. To określa wasze zadanie, waszą powinność – mówił abp Skworc rozpoczynając liturgię Mszy św. podczas której udzielił święceń prezbiteratu.
Hierarcha zwracając się do diakonów mających przyjąć święcenia prezbiteratu odniósł się do św. Franciszka, którego diakoni wybrali na patrona swojego rocznika. Św. Franciszek spotykając Chrystusa, pozwolił się dosięgnąć Jego miłości. Zawierzył Mu swoje życie i poszedł za Nim tam, dokądkolwiek On by się udał. Droga, którą ostatecznie poszedł, nazywa się krótko: krzyż – mówił.
– Franciszek był i nadal pozostaje zwiastunem i głosicielem, który z mocą przypomina Kościołowi pierwszeństwo orędzia krzyża, jak gdyby to Bóg przez swoje ubogie sługi chciał na nowo zasadzić drzewo życia pośrodku świata. Bogactwo świętości Franciszka kryje się więc w Chrystusowym krzyżu, który stał się dla niego jedyną chlubą. Pozwolił się ogarnąć tej tajemnicy tak dalece, że sam stał się ukrzyżowany, dla człowieka i dla świata – powiedział metropolita katowicki parafrazując słowa św. Jana Pawła II z listu z okazji 800-lecia urodzin św. Franciszka „Radiabat velut”.
Metropolita katowicki podkreślał, że św. Franciszek „przyjmował Ewangelię bez komentarzy, mających ją złagodzić, odebrać jej moc i twardość, radykalizm wymagań”. - Słuchał słowa i przyjmował je tak, jak zostało wypowiedziane, jako słowo Chrystusa, zwrócone do niego osobiście – mówił.
Zwracając się do kandydatów do święceń prezbiteratu metropolita katowicki zauważył, że za „chwilę staniecie się sługami Eucharystii – sługami Ciała i Krwi, prawdziwego pokarmu i prawdziwego napoju. I to na całe życie, co będziecie deklarować Bogu – przez Chrystusa w Duchu Świętym – i Kościołowi”. – I w tej szczególnej chwili Waszego życia, Ten, który o Was wie wszystko…, zadaje Wam pytanie: „Czy i wy chcecie odejść?” Odpowiedź może być tylko jedna… Piotrowa. Trzeba ją tu powtórzyć: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga”. Świętym Boga był i jest Franciszek. Dziś woła o Twoją świętość. Woła, abyś, jak on, przyszedł do Chrystusa i przyjął Jego jarzmo i brzemię. Abyś, jak on, naśladował Chrystusa cichego i pokornego sercem, abyś od Chrystusa uczył się ewangelicznego radykalizmu, a w Jego szkole był wiernym uczniem – mówił abp Skworc.
Metropolita katowicki zachęcał kandydatów do prezbiteratu do tego, aby dawali świadectwo i ewangelizowali świat zarówno w skali globalnej, jak i lokalnej. – Możemy w mocy Jego Ducha zmieniać świat, oblicze ziemi. To nasze zadanie i powołanie. Podejmujmy zatem trud ekologicznego porządkowania własnego podwórka (osobistego i kościelnego), co może być przekonującym przykładem dla innych. Naszym obowiązkiem jest też uderzać w wielki dzwon sumień, jeśli odpowiedzialnie myślimy o losach świata i człowieka; jeśli chcemy wzmacniać chrześcijańską duchowość, wolną od „obsesji konsumpcji”; jeśli chcemy wyzwolenia od niewoli praktycznego materializmu – powiedział.
– Działajcie w mocy Bożego Ducha! Niech ogień Jego łaski zstępuje w godzinie Eucharystii na chleb i na wszystkich zebranych wokół ołtarza. Także na każdego z was – mówił abp Skworc do diakonów na kilka minut przed udzieleniem im święceń.
W Archikatedrze Chrystusa Króla abp Wiktor Skworc udzielił święceń prezbiteratu 9 diakonom Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Ukończyli oni formację w śląskim seminarium oraz teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Natomiast przed formacją seminaryjną uczestniczyli w okresie propedeutycznym, który miał miejsce w seminaryjnym domu formacyjnym w „Brennej”.
Prezbiterat to drugi stopień święceń kapłańskich po diakonacie. Podstawowym zadaniem prezbiterów jest przewodniczenie celebracjom eucharystycznym. Sobór Watykański II przypomina, że równie istotna jest posługa głoszenia słowa Bożego oraz gromadzenie tych, którzy z wiarą przyjmują to słowo.
